Afgelopen week ben ik mij meer gaan verdiepen in de tijdgeest waarin ik de performance wil laten plaatsvinden. Mijn voorkeur ging al vrij snel in het begin uit naar Engeland in de 19e of begin 20ste eeuw, dit omdat rond 1840 daar de eerste afternoon tea's werden gegeven en ook het taalgebruik leek mij leuk om toe te passen in de performance. Mijn allereerste idee was dan ook om de performance tijdens zo'n afternoon tea te laten plaatsvinden.
Om meer te begrijpen van deze tijdgeest ben ik begonnen met het kijken van verschillende films en series. Al vrij snel kwam ik erachter dat mijn voorkeur ligt bij de verhalen van Jane Austen (1775-1817), maar ik ben er nog niet helemaal achter of alleen de periode of ook de liefdesverhalen mij aantrekken.
Pride and Prejudice (2005)
Een scene vrij aan het begin van de film. Ze zitten samen aan de ontbijttafel, de twee lakeien bedienen ze op hun wenken. Je ziet duidelijk klassenverschil zodra Elizabeth binnenkomt, de ongemakkelijke stiltes dragen daar hun steentje aan bij.
De salon scene vindt vrij snel daarna plaats. Wat ik interessant vindt aan deze scene zijn hun handelingen. Er wordt geschreven, gelezen, gewandeld en vooral gediscussieerd. Er wordt meer gezegd tussen de regels door dan bij de meeste andere scènes. Deze scene wil ik gebruiken als leidraad voor een kort fragment.
Opnieuw een salon scene, al vindt deze 's avonds plaats. Hier komt ook pianospel in voor, ook de dialogen zijn interessant omdat wederom iets anders wordt bedoeld dan wat er gezegd wordt.
Een overbekende liefdesscène, maar daarvoor plaats ik het niet hier. Vooral de tekst van Elizabeth zegt iets heel anders dan wat ze daadwerkelijk bedoeld. Bovenal verbaast ik mij om het feit dat ze zo nette woordkeuze kiest terwijl ze hem het liefste wilt slaan.
Ik vindt dit de leukste scene van de film. Je ziet in het begin kort hoe de 'ontspanningsruimte' van die tijdgeest voor vrouwen eruit zag, totdat er bezoek wordt aangekondigd en de ruimte in zeer korte tijd tot een nette 'salon' wordt omgetoverd. En weer zitten hier van die ongemakkelijke stiltes in, ik begin medelijden met deze mensen te krijgen.
Becoming Jane
Een kort fragment tussen de moeder van Jane Austen en Lady Gresham. Lady Gresham komt op de thee, maar komt al snel tot de conclusie dat deze mensen ver onder haar stand leven. De ongemakkelijke sfeer spreekt boekdelen.
Persuasion (1995)
De adel heeft meestal meer dan een huis, zo ook bij de familie in de film Persuasion. Zodra de familie vertrok, werden door de bediendes in het huis lakens over de meubels gegooid. Het geeft, na mijn mening, een spannend beeld. Wat nou als je de kamer betreed als bezoeker en over alle meubels liggen lakens? Zal je ze er dan afhalen om te ontdekken wat eronder zit?
Overige films
Naast bovenstaande films heb ik ook Emma, North and South en Sense and Sensibility gekeken. In alle films zie je bepaalde elementen herhaald worden, in mijn volgende blogpost heb ik mijn conclusies op een rij gezet.
Ik heb de serie Cranford, The secret garden en de film The age of Innocence nog niet gezien, deze wil ik binnenkort kijken om te zien of hier inspirerende verhaallijnen en/of salon scènes in zitten.
0 reacties:
Een reactie posten