Alles op een rijtje zetten

De afgelopen week heb ik helaas niet zoveel kunnen doen aan mijn project als ik zou willen, dit wegens persoonlijke omstandigheden. Aankomende week zal hier ook nog sprake van zijn, maar ik doe mijn best om zoveel mogelijk slagen te maken.

Mijn focus lag de laatste tijd op de Victoriaanse tijdperk in Engeland. Ik heb boeken, films en series hierover gelezen/gekeken, waaruit bleek dat ik het meeste heb met de romantische verhalen van Jane Austen. Misschien logisch, ik als meisje hou wel van onmogelijke liefdes die uiteindelijk toch mogelijk blijken te zijn.
De tijdperk zelf spreek mij nogsteeds aan, de taalgebruik, de omgangsvormen, de aankleding. De rust die zowel vrede als gevoel van opsluiting creëren.

5 O'Clock Tea by Julius Leblanc Stewart

Ik probeer mijn concept kort uit te leggen, wat aansluit op hier bovenstaande;
Als bezoeker betreed je alleen een kamer, deze is volledig aangekleed als een salon uit het Victoriaanse tijdperk. Er staan meubels en spullen voor een Afternoon tea in, maar er zijn geen andere mensen aanwezig. Door spullen aan te raken, verplaatsen, activeren en door de ruimte te lopen, te gaan zitten, activeer je fragmenten uit het verleden die in deze ruimte op verschillende tijden hebben plaatsgevonden. Je hoort een gesprek, waar je zelf ook deel van kan uitmaken. Er loopt iemand door de kamer, voorwerpen komen tot leven. Jij als bezoeker probeert te ontdekken wat het verhaal is.

Dit is tot zover mijn idee. Op basis hiervan ben ik gaan onderzoeken wat precies de tijdgeest is, wat afternoon tea inhoudt en hoe de mensen waren. Ik ben vergelijkingsmateriaal gaan zoeken, wat op dit concept lijkt. Daardoor kwam ik al snel op de Engelse theatergroep Punchdrunk, die benauwend dicht in de buurt komen van mijn idee.
Ik heb dus bijna alles helder, alleen voor de rol van het publiek en het verhaal tast ik nog diep in het duister.

Punchdrunk

En nu het leuke van dit verhaal, ik ben gaan twijfelen of ik wel op het juiste pad zit. Het Victoriaanse tijdperk en de thee zitten wel goed, maar wordt dit alles niet veels te realistisch? Ik heb mijn aantekeningen van de eerste week vandaag erbij gepakt, en in alles staat dat ik graag een surrealistisch laag erin wil verwerken. Ik citeer een stukje wat ik begin januari heb geschreven;
'Zelf wil ik plezier hebben in wat ik maak, een of andere vorm performance terug laten komen, het liefst met zang erin. Surrealisme, analoog en digitaal mixen, een verhaal vertellen.'

Wat ik nu kan concluderen is dat ik alleen de performance erin heb zitten, want zelf de digitale laag verdwijnt met de dag meer uit mijn concept. Ik sta nogsteeds achter mijn idee zoals hierboven genoteerd.
Daarnaast had ik voor mijzelf altijd in gedachte om het product klein te houden, een object ipv een hele kamer. Volgens mij ben ik dat ook kwijtgeraakt onderweg...
Als laatst blijf ik papier een interessant materiaal vinden, je kan er zoveel mee terwijl het materiaal simpel blijft. Ik merk dat mijn zoektocht naar inspirerende afbeeldingen daar regelmatig op terechtkom.

Laura Heit

Su Blackwell's Red Riding Hood

Bo Christian Larsson

Alles bij elkaar opgeteld en afgetrokken wil ik nu het volgende doen;
Ik parkeer het eerste concept voorlopig. De tijdgeest hou ik nog vast, maar wel bekijken hoe de uitvoering ervan anders kan. Wie zegt dat ik het niet op kleine schaal kan doen? Iets met papier of ander materiaal? Of misschien dat alles niet?
Hopelijk kom ik hierdoor op een pad terecht waarvan ik denk Yes!, hier ga ik iets vets van maken. ^^